แค่สักครั้ง

เนื้อเรื่อง

ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้  ฉันขอแค่โอกาสสักครั้งที่จะย้อนเวลากลับไปแก้ตัว  เพื่อให้ฉันได้พูดกับเธอผู้เป็นที่รักของฉันอีกครั้งเท่านั้น  เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้นเองจริงๆ...  ฉันไม่รู้ว่าอะไรกันที่ทำให้  วันนั้นฉันทำอย่างนั้นไปได้อย่างไร...

                คุณคงสงสัยว่าฉันเป็นใคร  ฉันก็เป็นสาวคนหนึ่งอายุ 30 กว่าๆ  มีชีวิตง่ายๆ  เรียบๆ  แต่หลังจากวันนั้น  วันที่เปลี่ยนชีวิตฉัน  ฉันก็ไม่เคยคิดมีความรักอีกเลย  เพราะฉันไม่สามารถลืมเหตุการณ์วันนั้นได้

                เหตุการณ์ทั้งหมดเริ่มมาจากว่า  ฉันได้รู้จักกับเพื่อนชายคนหนึ่งสมัยม.4  เพื่อนคนนี้นิสัยก็คล้ายๆฉัน  ทำให้เราสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆผ่านวันเวลาที่ผ่านไป  เป็นเดือน  เป็นปี  จนกระทั่งเราก็ได้เข้ามหาวิทยาลัย  เราก็ยังคงสนิทกันเหมือนเดิม  แต่สิ่งที่แตกต่างไปคือ  มีผู้หญิงอีกคนเข้ามาแทรกกลางระหว่างเราทั้งคู่

                ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไร  เราก็ยิ่งห่างกันเพราะผู้หญิงคนนั้น  ในตอนนั้นฉันก้อไม่รู้หรอว่าทำไม  แต่ฉันไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลย  ฉันไม่สบายใจเกี่ยวกับกับผู้หญิงคนนี้  ฉันรู้สึกว่า  เธอมีอะไรปิดบัง  เพราะเธอพยายามทำให้เขารังเกียจฉัน  พยายามแข่งกับฉัน  ทำให้ฉันเสียหายในทุกๆเรื่อง  ฉันก็บอกเขานะ  แต่เขาก็ไม่ฟังฉันเลย  แถมยังบอกฉันอีกว่า  เขากับเธอคบกันเป็นแฟนแล้วและเขาเชื่อใจเธอคนนั้น

                ความสัมพันธ์ระหว่างเราก็เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ  จนถึงวันนั้น  วันที่ทำให้ฉันเสียใจจนมาถึงวันนี้....

                วันนั้นเขาก็มาชวนฉันไปเที่ยวตามปกติ  แต่ฉันไม่ไปเพราะมีเธอคนนั้นไปกับเขาด้วย  ฉันก็พาลคิดไปเองว่าคงไม่มีอะไร  ในที่สุดก็มีบางสิ่งเกิดขึ้น

                เขากับเธอก็ทะเลาะกันอย่างแรง  เพราะเหตุว่า  เธอแอบมีคนอื่นอีกทั้งๆที่มีเขาอยู่แล้วทั้งคน  แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย  แถมหลังจากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็ทะเลาะกันอยู่เรื่อยๆจนวันหนึ่งที่ถึงที่สุดของพวกเขาทั้งคู่  พวกเขาก็เลิกกัน  ด้วยเหตุผลที่ว่า  เข้ากันไม่ได้

                หลังจากนั้นเพื่อนฉันก็คบกันอีกหลายคนมากๆเลย  และทุกครั้งก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้งคือ  เลิกกับผู้หญิงเพราะเหตุผลที่ว่า  เข้ากันไม่ได้  เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆจนพวกเราเรียนจบกัน  เขาก็ยังเจอเหตุดการณ์อย่างนี้อยู่เรื่อยๆด้วยเหตุผลเดิม

                ในที่สุด  ฉันก็ได้พบกับผู้หญิงคนนั้นที่เพื่อนฉันบอกว่าจะเป็นคนสุดท้ายแล้วที่เขาจะควงด้วย  ฉันว่าเธอก็เป็นคนดีนะ  น่ารักด้วยล่ะพวกเราทั้งสามคนก็เข้ากันได้ดี

แต่เรื่องราวก็ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่เขาคิดเอาไว้  จู่ๆเธอก็มาบอกเขาว่า  เธอไม่สามารถมาหาเขาได้อีกแล้ว  เพราะเธอต้องไปเมืองนอกและถูกบังคับให้แต่งงานกับคู่หมั่นของเธอที่พ่อแม่จับหมั่นให้ตั้งแต่เด็กนั้น  เธอยังบอกอีกว่า  เธอไม่สามารถปฏิเสธพ่อแม่ได้ในเรื่องนี้  เพราะถ้าเธอไม่แต่งงานกับคู่หมั่นคนนี้  พ่อแม่เธอจะถูกประหารชีวิต  เนื่องจากว่าพ่อของคู่หมั่นเธอเป็น KING ของเมืองนั้น  และพ่อแม่เธอเคยทำสิ่งที่ผิดใจทำให้ KING ไม่พอใจ  จนถูกตัดสินประหาร  แต่มีข้อแลกเปลี่ยนอยู่อย่างเดียวที่ทำให้พ่อแม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ได้  คือ  เธอต้องแต่งงานกับเจ้าชาย  ถ้าเธอไม่แต่ง  พ่อแม่ของเธอก็ต้องตาย  พอเธออธิบายจบ  เธอก็จากไปด้วยรอยยิ้มและน้ำตาของพวกเราทั้งหมด

                หลังจากที่เขาเลิกกับเธอคนนี้  เขาก็ไม่เป็นเหมือนเดิมอีกเลย  เขากลายเป็นเงียบๆ  ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร  ยกเว้นกับฉัน  ฉันกับเขาก็สนิทกันมากขึ้นหลังจากห่างกันไปช่วงหนึ่ง  แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่า  เขาก็ไม่ใช่ตัวเขาคนเก่าที่ฉันเคยรู้จักมานาน  เพราะเขาเงียบและนิ่งเกินกว่าที่เขาเคยเป็น  ฉันก็เลยไม่ค่อยกล้าปล่อยเขาอยู่คนเดียวมากนัก  เพราะกลัวว่าเขาจะไปฆ่าตัวตาย

                จนมาวันหนึ่งเขามาพูดกับฉันว่า  ทำไมก็ไม่รู้เนอะ  ฟ้าถึงได้แกล้งเขาแรงอย่างนี้  ผู้หญิงที่เขาคิดว่าใช่กลับไม่ใช่เลยสักคน  คนที่ไม่เคยคิดว่าใช่  กลับเป็นคนที่เขาขาดไม่ได้เลย  แล้วเขาถามฉันว่าจะแต่งงานกับเขาได้ไหม  แต่วันนั้นฉันตอบปฏิเสธเขาไป  แล้วเขาก็บอกว่า  ไม่เป็นไร  แต่สักวันหนึ่งเขาจะทำให้ฉันตกลงแต่งกับเขาให้ได้เลย

                หลังจากนั้นเขาก็เริ่มเอาใจฉันมากขึ้น  แล้วก็ถามฉันเรื่อยๆว่า  ฉันจะแต่งงานกับเขาไหม  ฉันก็ปฏิเสธทุกครั้งเหมือนกัน  แต่นั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันเสียใจมาจนวันนี้  เพราะในวันนั้น  วันที่ 14 กุมภาพันธ์  วันวาเลนไทล์พอดี  เขาถูกรถชนจนบาดเจ็บสาหัส  ในตอนที่เขากำลังข้ามถนนมาหาฉัน  เพื่อเอาดอกไม้(พร้อมกับการ์ดเล็กๆ)มาให้ฉัน  พอเห็นอย่างนั้น  ฉันก็พยายามช่วยชีวิตเขาอย่างมาก  เพื่อให้เขามีชีวิตอยู่  แต่ฉันก็ทำไม่สำเร็จ......

ก่อนที่เขาจะไปนั้น  เขาก็บอกฉันประโยคหนึ่งว่า  ถึงฉันจะเป็นอย่างไรก็ตาม  เขาจะเป็นอย่างไร  ก็ขอให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างมีความสุขนะ  เผื่อเขาด้วย  แล้วเขาก็จะรักฉันตลอดไปนะ  ในตอนนั้นฉันก็ได้แต่คร่ำครวญว่า  อย่าตายนะ  ฉันรักเขา  ฉันจะแต่งงานกันเขานะ  แต่นั่นก็สายไปแล้ว...

                ถ้าหากฉันย้อนเวลากลับไปได้  ฉันจะย้อนเวลากลับไปตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่  เพื่อฉันจะได้บอกเขาว่า  ฉันรักเขามากแค่ไหน  และฉันจะได้ตอบตกลงแต่งงานกับเขาด้วย...

                ฉันก็เพิ่งรู้ตอนนี้เองจริงๆ  ว่า  คนที่เราคิดว่าใช่  กลับไม่ใช่  คนที่ใช่มักเป็นคนที่เรามองข้ามไปและจะไม่รู้เลยว่าเขาสำคัญแค่ไหน  จนกว่าเราจะเสียเขาไปแล้ว...